انسان در کُل، شیفته‌گی و افسون‌زده‌گیِ خود را دارد. هر موقع به سوی خود اشاره می‌کنیم، در حقیقت به شخصیتِ ذهنیِ خود ارجاع می‌دهیم که این شخصیت، امری غیر از تصور متعالیِ خود ما نیست. این شخصیت متعالی که با ضمیرهای «من و خود» بیان می‌شود؛ در واقع محور شیفته‌گی و خودشیفته‌گیِ ما استند. اگر … ادامه خواندن شیفته‌گی، افسون‌زده‌گی و ابتذال شاعری در نبود نقد